روش های استخراج فلزات گرانبها از چیپ ها

چیپ ها یکی از فراوان ترین قطعات الکترونیکی هستند که در بیشتر بردها وجود دارند. در صنعت استخراج فلزات گرانبها از قطعات الکترونیکی، چیپ ها از ارزش بالایی برخوردارند چرا که می توانند حاوی همه فلزات گرانبها شامل طلا، نقره، پلاتین و پالادیوم باشند. جهت استخراج فلزات گرانبها از چیپ ها، روش های مختلفی مثل روش قالکاری، روش اسید سولفوریک و روش سوزاندن و تیزابکاری وجود دارند که هر یک دارای مزیت ها و معایب خاص خود می باشند.

نکته: یکی از فاکتورهای اصلی و تاثیرگذار در قیمت بردهای الکترونیکی، تعداد چیپ های موجود در آن است، به طوری که هرچه تعداد چیپ ها بیشتر باشد، قیمت بردها نیز بیشتر می شود. البته کیفیت چیپ ها نیز یک عامل بسیار مهم است که در بعضی از مواقع بر کمیت چیپ ها اولویت پیدا می کند. برای مثال بعضی از چیپ ها دارای روکش طلا هستند که این باعث می شود ارزش آن ها از ارزش چیپ های ساده به مراتب بیشتر باشد.

استخراج فلزات گرانبها از چیپ ها به روش قالکاری

در روش قالکاری، چیپ ها ابتدا سوازنده می شوند و سپس با فلاکس در کوره بوته ای یا قال ذوب می شوند تا یک قرص نقره (یا شمش مس) به دست آید. سپس به روش های اسیدکاری و تیزابکاری، فلزات گرانبها را از قرص نقره استخراج می کنند. این روش بهترین و پربازده ترین روش موجود برای بازیافت چیپ ها است، اما لازم است که مقدار نسبتا زیادی چیپ در اختیار داشته باشیم تا هزینه ها سرشکن شود. همچنین اگر بخواهیم از سرب نیز در فرآیند ذوب استفاده کنیم، حتما باید به تجهیزاتی مثل بگ فیلتر مجهز باشیم.

استخراج فلزات گرانبها از چیپ ها به روش اسیدسولفوریک

در این روش چیپ ها را در اسید سولفوریک قرار می دهند تا چیپ ها در اسید سولفوریک حل شوند. سپس ذرات باقی مانده را تیزاب کاری و طلا را بازیابی می کنند. این روش به دلیل این که از اسید سولفوریک استفاده می شود، روشی بسیار خطرناک و ناایمن است که استفاده از آن به هیچ وجه توصیه نمی شود.

بازیافت چیپ ها به روش سوزاندن و تیزاب کاری

در صورتی که مایلید چیپ ها را به روش شیمیایی بازیافت کنید، باید به جای روش اسید سولفوریک از این روش استفاده کنید چرا که به مراتب کم خطرتر و پاک تر است. در این روش چیپ ها ابتدا سوزانده می شوند، سپس خرد و آسیاب می شوند. درپایان پودر حاصل را در تیزاب سلطانی حل می کنند و هر یک از فلزات گرانبهای موجود را به صورت انتخابی استخراج می کنند.

بازدهی این روش اگرچه از روش قالکاری کمتر است اما همچنان بازدهی قابل قبولی دارد به خصوص اگر فرآیند به درستی و با صبر و حوصله انجام شود. از مزیت های این روش می توان به عدم نیاز به تجهیزاتی نظیر کوره قال و بگ فیلتر و همچنین تولید کمتر گازهای سمی و حاوی فلزات سنگین (نسبت به روش قالکاری) اشاره کرد.

لازم به ذکر است که بازیافت طلا از چیپ ها به روش سوزاندن و تیزاب کاری در اینجا به صورت کامل توضیح داده شده است که در صورت تمایل می توانید آن را مطالعه فرمایید.

نتیجه گیری

همان طور که اشاره شد، روش اسید سولفوریک روشی خطرناک و با سطح آلوده کنندگی بالا است که استفاده از آن توصیه نمی شود. روش قالکاری در صورتی که حجم زیادی چیپ در اختیار داشته باشیم و همچنین به تجهیزاتی مثل کوره قال یا حداقل کوره بوته ای و البته سیستم تصفیه هوا (بگ فیلتر) مجهز باشیم، سریع ترین و پربازده ترین انتخاب است.

روش سوزاندن و تیزابکاری نیز برای وقتی که مقادیر کمی چیپ برای بازیافت داریم یا تجهیزات لازم را در اختیار نداریم و یا به هر دلیلی مایل به بازیافت چیپ ها به روش شیمیایی هستیم، یک روش معقول و پربازده محسوب می شود.