سنگ فیروزه

سنگ فیروزه، سنگی قیمتی و به رنگ‌های آبی روشن تا سبز است که از آن برای ساخت جواهرات – به خصوص نقره – و زیورآلات استفاده می‌شود.

سنگ فیروزه معدنی

فیروزه از نوع کانی آذرین است که در نواحی آتش‌فشانی و در نزدیکی سطح زمین یافت می‌شود. سختی این سنگ 5.5 الی 6 است و در صورتی که کاملاً خشک گردد، استحکام بیشتری می‌یابد. بهترین نوع گوهر فیروزه، در نزدیکی سطح زمین وجود دارد، زیرا سنگ‌های فیروزه موجود در عمق زمین به دلیل تولید اسید آب زیرزمینی نرم می‌شوند و تا حدودی کیفیت خود را از دست می‌دهند.

رگه‌های سنگ فیروزه

معمولاً در این سنگ به علت اکسیداسیون آهن، رگه‌هایی قهوه‌ای رنگ از کانی لیمونیت دیده می‌شود. وجود ذرات ریز ماسه سنگ یا رگه‌های اکسید منگنز، این سنگ را به رنگ خاکستری سیر درمی‌آورد. در بعضی از موارد، وجود اینکلوژن هایی مانند پیریت و هماتیت که از سنگ میزبان به جای مانده است رگه‌های طلایی زیبایی به  فیروزه می‌دهد.

طبقه‌بندی

فیروزه را معمولاً بر اساس سه ویژگی طبقه‌بندی می‌کنند که در ادامه آن‌ها را معرفی می‌کنیم:

بر اساس شکل: بعضی از فیروزه‌ها دارای رگه‌هایی از ناخالصی هستند و بعضی دیگر کاملاً صاف و یکدست هستند.

بر اساس رنگ: همان‌طور که گفته شد گوهر فیروزه به رنگ آبی روشن تا سبز وجود دارد. لازم به ذکر است که هرچه آبی تیره سنگ بیشتر و به رنگ سبز غالب باشد، سنگ قیمتی‌تر خواهد بود.

بر اساس معدن: معدنی که فیروزه از آن استخراج شده است، نقش تعیین‌کننده در کیفیت و درنتیجه قیمت سنگ خواهد داشت. برای مثال معدن نیشابور یکی از معادنی است که دارای سنگ با کیفیتی است و ارزش آن نسبت بسیاری از سنگ‌های معادن دیگر کشورها بیشتر است.

معادن فیروزه

با اینکه فیروزه سنگی کمیاب به شمار می‌آید، ولی معادن آن در بسیاری از کشورهای جهان همچون ایران، هند، تبت، مصر، آمریکا، شیلی، افغانستان و استرالیا وجود دارد. بهترین نوع معدن ایران در نیشابور واقع شده و معادن دیگری هم در دامغان و کرمان وجود دارد. از نظر آب و هوایی بهترین مناطق برای یافتن سنگ فیروزه، مناطق خشک و مناطقی که صخره‌های به جا مانده از فعالیت‌های آتش‌فشانی وجود دارد یا حرارت زمین در شکل‌گیری آن دخالت داشته، است.