اولین مرحله بازیافت ضایعات الکترونیکی، جداسازی قطعات ارزشمند از آنها می باشد. یکی از متد های جداسازی قطعات از ضایعات الکترونیکی، روش های شیمیایی هستند که در ادامه به بیان آنها می پردازیم.


جداسازی قطعات الکترونیکی به روش اسید پراکسید

در این روش بردها و ضایعات الکترونیکی در اسید پراکسید قرار داده می شوند تا قطعات از سطح برد ها جدا شوند.
نقاط قوت: قابلیت اجرا در حجم های پایین – تولید دود و بخارات سمی کمتر نسبت به روش های دیگر
نقاط ضعف: سرعت و بهره وری پایین – تولید حجم زیادی از پساب – اسید پراکسید علاوه بر قلع موجود در لحیم، مس را نیز در خود حل می کند.

بازیافت بردهای الکترونیکی

جداسازی قطعات الکترونیکی با هیدروکلریک اسید داغ

در این روش بردها در اسید کلریدریک غلیظ یا رقیق قرار داده می شوند، سپس مقداری حرارت می بینند تا اسید لحیم ها را در خود حل کند و باعث جداسازی قطعات از سطح برد ها شود. البته می توان به جای حرارت دادن، بردها را برای مدت بیشتری (مثلا چند روز) در محلول اسیدی قرار داد تا واکنش تکمیل شود.

نقاط قوت: سرعت بالا – هیدروکلریک اسید از بین فلزات فقط قلع موجود در لحیم را در خود حل می کند – در حجم های پایین هم می توان از این روش استفاده کرد
نقاط ضعف: تولید دود و گاز اسید – کار با اسید داغ که خطرات زیادی دارد – تولید حجم زیادی از پساب اسیدی
نکته: در این روش، اسید نباید به جوش آید بلکه فقط در حدی که کمی داغ شود و بتواند قلع را در خود حل کند، باید حرارت ببیند.

سایر روش های جداسازی قطعات از ضایعات الکترونیکی

روش های حرارتی مثل حمام ماسه یا سشوار صنعتی و یا روش های مکانیکی مثل استفاده از دریل و چکش بادی از دیگر روش های جداسازی قطعات از ضایعات الکترونیکی می باشند که در مورد آنها نیز مقاله هایی در سایت درج شده است. افرادی که قصد دارند در صنعت بازیافت ضایعات الکترونیکی فعالیت کنند باید با توجه به شرایط و امکاناتی که در اختیار دارند، یک یا چند روش را برای خود انتخاب کنند و از انها استفاده نمایند. در واقع به طور کلی نمی توان گفت که کدام روش از روش دیگری بهتر است و این شرایط شما است که روش برتر را مشخص می کند.



مطالب مرتبط: